24.10.2005
(Küçük yaşlarda büyük aşklara gebeyken)
ekim bitmek üzere sevgilim,
ben hala düşler görüyorum, gerçekle karıştırıyorum. varlığının aslında hiç olmayışını anladıkça kabuslarımı çoğaltıyorum. acı veriyo içinde sen olan herşey. yani herşey her an acıtmaya meğilli;
damacanadan su doldururken sürahiye, ayakkabılarımı bağlarken, tekelin, DVDcinin önünden geçerken, kumandanın ses düğmesini ararken, frekans değiştirirken radyoda, sayfalarını çevirirken kitapların, uyurken, uykumda, uyanırken, uykusuzken, yaşıyo, yaşayabiliyo, nefes alabiliyoken yaptığım herşeyde yaptığımız bişey mutlaka dürtüklüyo seni unutma çabamı.
bir gün gelecekki, böyle kollarını bacaklarını kırıpta dönüp bakmadığım bi oyuncak muamelesi yapacakmışım sana.. varlığının varlığıma tehlikesi olduğuna inanan biri söyledi bunu bana. haklı belki. yokluğunda yaşamım böylesi tehdit altındayken varlığın kim bilir kaç ömrünün götürür ömrümün. ama olsun sevgilim hiçbir oyuncağım beni bu kadar eğlendirmemişti. bi gün gerçekten sıkılırım belki, kollarını bacaklarını koparır bi kenara koyarım seni, dönüp bakmam da yıllarca.. yeni oyuncaklarım olur, büyürüm bi ara oyuncak yaşım da geçer ama sonra bişey ararken eski kutusunda, bi kolun kayıp, bacakların kırık yüzük asık, seni görürüm. ellerim titrer yine sana dokunurken.. ama bu kez aşkla değil öfkeyle dokunurum sana, senden sonraki bütün oyuncaklarımı kaybettiğim için..
mevsimler değişiyo sevgilim.. ama ben zaman yetiremiyorum seni azaltma çabama.
yaz bitti, ekim de bitmek üzere sevgilim,
hani eylül bittiğinde uyandıracaktın beni?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder